در ابتدای بازدید از هلدینگ میهن، مهندس ابوالفضل پایداری، مدیرعامل مجموعه میهن، در نشستی با اعضای دفتر مطالعات رونق تولید بیان کردند:
– ایوب پایداری، کارآفرینی که کارش را با فروش بستنی به صورت سیار آغاز کرده بود، پس از چندین روز مستمر کار کردن مقدار سرمایه پسانداز خود را افزایش میدهد و در سال ۱۳۵۴ به اسلامشهر می آید و با اجاره یک کارگاه کوچک خودشان شروع به درست کردن بستنی به صورت دستی میکنند. با گسترش کاری خود اولین دستگاه اتوماتیک را در سال ۱۳۶۴ برای میهن تهیه میکنند. نتیجه این تلاشهای مستمر این میشود که اکنون شرکت میهن حدود ۲۳ هزار شاغل به صورت مستقیم دارد و مالک شرکتهای وابستهای چون پاندا، برنارد، دومینو، هایلی و طبیعت میباشد.
– به دلیل اینکه شرکت میهن در اسلامشهر واقع شده و رشد و گسترش خود را در آنجا ادامه دادهاست، این شرکت تمام توان خود را به کار گرفته که از نیروی کاری همان منطقه استفاده کند و حتی بخشی از درآمد شرکت را در راستای توسعه عمران و آبادانی این منطقه خرج بکند. مانند سرمایهگذاری بر روی برخی از جوانان ورزشکار این شهر که به کسب رتبههای ممتازی منجر شدهاست.
به صورت کلی اگر یک شرکت پس از رشد خود و در دوران تثبیت رونق به سرمایهگذاریهایی در منطقه حضور خود بپردازد از دیدگاه خرد به حفظ اعتماد مردم بومی به آن شرکت میانجامد و از دیدگاه کلان به دلیل کثرت شرکتهای تولیدی در ایران به گسترش آبادانی ایران میانجامد و فضا را برای گسترش تولید و اشتغالزایی هموار میکند.
– در حوزه صادرات مواد تولیدی شرکت، برخی بازار خوبی برای صادرات دارند و برخی دیگر خیر. منظور از بازار خوب، بازاری است که علاوه بر تقاضا، استمرار فعالیت هم دارد مثلاً آبمیوه و لبنیات اوضاع خوبی برای صادرات ندارند. علت این است که برخی شرکتهای واردکننده، به صورت ناگهانی واردات این نوع از کالاها را متوقف میکنند. درحال حاضر شرکتهایی داریم که تا هشتاد درصد تولید خودشان را صادر میکردند و با وضع قوانین محدودیت های وارداتی توسط کشورهای واردکننده به یکباره شرکت آنها با یک شوک اقتصادی مواجه شدهاست.
به صورت کلی بازار صادرات مواد غذایی مخصوصاً در حوزه لبنیات به نحوی است که هرچه یک کشور پیشرفته تر میشود، واردات خود را کاهش می دهد و یا شرط واردات را تأسیس شرکت در خاک خود قرار میدهد و همه اینها یعنی افزایش پیچیدگی صادرات که بهترین راهبرد خروج از این موانع بروزرسانی و تقویت دیپلماسی اقتصادی ایران میباشد.
– درست است که شرکت از این سیاست سود برده ولی این سیاست در یک بازه کوتاه مفید واقع شده است و در کل یک سیاست غلط بوده است؛ سیاستی که منجر شد بخش زیادی از موجودی خزانه بیهوده خرج بشود. و این درصورتی است که اگر آن سرمایه درست مورد استفاده قرار میگرفت، اکنون میتوانست عصای دست اقتصاد ایران باشد و ایکاش سیاستهای اتخاذشده در دوران کنونی اقتصاد که در شرایط تحریم هستیم از همان ابتدای رونق اقتصادی در ایران شکل گرفته بود مثلاً به جای اینکه سرمایه زیادی را با ارز ۴۲۰۰ تومانی خرج واردات نهادینه دامی بکنیم، نصف آن سرمایه را خرج زیرساختهای تولیدی آن، در کشور میکردیم.
– قانون رفع موانع تولید اصلاً مورد استفاده شرکت واقع نشد زیرا از همان ابتدا شرکت به صورت هوشمندانه عمل کرده بود و قبل از ملتهب شدن اوضاع اقتصادی، تمام بدهیهای خارجی خود را پرداخت و پایههای داخلی شرکت را تقویت کرده بود.
سیاستهای اقتصادی وزارت صمت بسیار سختگیرانه شدهاست، البته این سختی مورد رضایت تولید کننده می باشد، چراکه هدر رفت های اقتصادی را در خارج از مرزهای ایران کاهش می دهد و رویکرد این سیاستهای سختگیرانه، حمایت از تولید داخل میباشد. این سیاستها زمانی باعث رشد کشور می شوند که در دوران رونق هم به همین شدت دنبال شوند در غیر این صورت تنها ریاضت است!
– برخی ممکن است دلیل کاهش صادرات را قوانین ریالی و دلاری بدانند اما در بیشتر مواقع این دلیل اصلی نیست. دلیل عمده کاهش صادرات ما کارشکنیهایی است که توسط خارجیها در این حوزه وجود دارد. و تا زمانی که این کارشکنیها و عدم تعهدات بینالمللی وجود دارد، قوانین ارزی چندان بر روی صادرات ما اثرگذار نیستند.
– عمده عقبافتادگی اقتصادی ما منشا گرفته از میدان ندادن به بخش خصوصی می باشد نکته اثبات این سخن بررسی جایگاه صنایع خصوصی و دولتی در این چهل سال می باشد. منافع بخش خصوصی گرهخورده با منافع شخصی و ملی می باشد اما در بخش دولتی، سود عمدتاً فرد محور است و این است که بخش خصوصی را نسبت به بخش دولتی جلو میاندازد.
– در این بخش کالاهای تولیدی نگهداری و آماده بارگیری می شوند . مساحت این واحد، ۱۸ هکتار میباشد که حدود نیمی از آن سرپوشیده است. مهمترین فایده این است که خرد انبارها همه یکجا با هم جمع شدهاند و یک مدیریت مرکزی برای آن ایجاد شدهاست. دیگر اینکه از نظر جغرافیایی انبار مرکزی به هر سه واحد تولیدی میهن نزدیک است.
– یکی از نکات مورد تأکید مؤسس شرکت میهن، کارآفرینی و حفظ امنیت شغلی می باشد و حتی در شرایط بحرانهای اقتصادی، تلاش در حفظ نیروی کار بوده است. دیگر اینکه هر خط تولیدی جدیدی که به شرکت اضافه می شود، تلاش بر این است که افرادی مشغول در این خط بشوند. حتی اگر بتوان واحدی را مکانیزه کرد، باز هم هدف نیروی کار انسانی می باشد و تا جایی که به کیفیت محصول لطمهای وارد نشود، شرکت از تمام اتوماتیک شدن خود را به دور نگاه میدارد.
در جریان بازدید از شرکت میهن پس از جلسهای با مدیرعامل از خط های تولید این شرکت دیداری به عمل آمد و در این فرایند با معاون کنترل کیفی میهن، مهندس چراغی همراه شدیم ایشان گفتند:
– شروع هر فرآیند تولیدی، تأمین مواد اولیه است و مرغوبیت کالاهای اولیه، از عناصر مهم در تضمین کیفیت می باشد. و در صنعت لبنیات، مهمترین ماده ورودی به کارخانه، شیر می باشد. پس سعادت و شقاوت محصولات لبنی تولیدی بسیار به شیر وابسته است.
اما نکته مهم این است که از لحظه دوشیدن تا ورود به کارخانه، نمیشود شیر را بدون هیچ باکتری مضری حفظ کرد و در اینجا اهمیت بخش پالایش کیفی مشخص میشود.
پالایش کیفی
۱. در ابتدای این بخش، مقدار باکتری شیر مورد سنجش کمی قرار می گیرد. براساس نتایج حاصل از آن شیر از درجه یک تا درجه چهار دستهبندی میشود.
۲. دومین گام بخش پالایش کیفی، بررسی درصد و نوع چربی شیر می باشد. در این مرحله مشخص میشود که چربی شیر طبیعی است و یا افزودنی دارد.
۳. در آخرین گام به بررسی پادتنها و تراکم گلبولهای سفید در شیر پرداخته میشود. که اگر این مقدار بالاتر از سطح مشخصی باشد، عاملی سلامت دامها را تهدید میکند و یا به بیانی دیگر ممکن است دامها بیمار باشند. این مرحله علاوه بر تاثیر بر سلامت شیر برای گاوداریها هم بسیار مفید است زیرا می توانند احتمال بیماری را پیش از همهگیری متوجه شوند و آن را درمان کنند.
در ادامه بازدید از شرکت میهن، از شهر لبنیات میهن، شرکت پاندا ، دومینو و تولید آبمیوه بازدید به عمل آمد.
تست