مشروح سخنان دکتر محمد حسین دانشفر:
برای نزدیکی هر چه بیشتر صنعت و دانشگاه به خصوص دانشگاه امام صادق (ع) لازمه و اساس کار این است که در تدریس علومی چون اقتصاد نفتوگاز یا حقوق قرارداد های نفت و گاز و… از اساتید مجرب با سابقه اجرایی استفاده شود که به صورت عملی درگیر موضوعات صنعتی و اقتصادی شده باشند.
افرادی که این دروس را در دانشگاه تدریس میکنند باید تطابق ذهنی با واقعیت داشته باشندکه به زنجیره های ارزش مسلط باشد.
تفاوت دانشگاه امام صادق ( علیه السلام ) با دانشگاه های دیگر این است که وقتی این دانشگاه یک تیپ قرارداد نفت و گاز تبیین میکند بیش تر بر آموزه های اسلامی منطبق است بنابراین افرادی که قرار است بیایند اقتصاد نفت و گاز یا حقوق نفت و گاز یا قرارداد های نفت و گاز را در دانشگاه بگویند بایستی موضوعات انطباقی آن را با موضوعات اسلامی مدنظر بگیرند .
برای مثال اشتباهات قرارداد هایی از قبیل بیع متقابل دوباره در قراردادهای IPC تکرار شد. باید افرادی باشند که این ها را درک کرده و آموزش دهند تا دوباره این اتفاقات رخ ندهد.
قرارداد های بیع متقابل :
قراردادهای بیع متقابل که جدیدترین نوع قراردادها پس از انقلاب میباشد هیچ گونه مالکیتی به شرکتهای سرمایهگذار در صنعت نفت نمیدهد و شرکتهای سرمایهگذار تمامی وجوه ناشی از نصب تجهیزات راه اندازی آن و انتقال تکنولوژی را برعهده میگرفتند. مشکل این نوع قراردادها این بود که هر چقدر پیمانکار بیشتر هزینه میکرد بیشتر پاداش میگرفت بدون نیاز به افزایش تولید و هیچگونه ضمانتی برای همکاری با شرکتهای بزرگ نفتی از آنها گرفته نمیشد.
قرارداد های IPC:
قرارداد های جدید نفتی ایران (Iran Petroleum Contracts) مشهور به آیپیسی الگوی قراردادی است که در دوره جدید مدیریت وزارت نفت به وزارت بیژن نامدار زنگنه در دولت یازدهم جمهوری اسلامی ایران به منظور جذاب نمودن قراردادها برای شرکتهای خارجی طراحی و تدوین شد.
بر طبق قراردادهای جدید نفتی IPC اکتشاف، تولید، توسعه، بهره بردای و فروش نفت و مالکیت مخازن به مدت ۲۵ سال به عهده طرف خارجی خواهد بود. ۵۰ درصد محصول از آن شرکتهای خارجی خواهد بود. ایران به هر دلیلی (درخواست اوپک و…) برای افزایش یا کاهش برداشت باید از طرف خارجی اجازه بگیرد
تست